Als je kind logopedie volgt voor een leerprobleem en je ziet maar weinig tot geen vooruitgang, dan is dat een alarmsignaal ? om het leren anders aan te pakken.
Als je hetzelfde blijft doen, dan kan je ook hetzelfde resultaat verwachten..
Wat kan je dan ANDERS doen?
Als logopedie geen vooruitgang brengt…
Misschien heeft je kind dyslexie, spelling is een probleem of je kind heeft dyscalculie. De taalontwikkeling loopt niet zoals verwacht of je kind heeft problemen met communicatie. Hij komt niet uit zijn woorden als hij iets wil vertellen.
Allemaal redenen waarom je logopedie zou kunnen inschakelen. Maar wat als je merkt dat je kind (bijna) niet vooruit gaat? Leg je je er bij neer dat jullie ermee zouden moeten leren leven? Of durf je toch iets heel anders te proberen? Want, wat heb je te verliezen?
Een signaal van anders denken
Dat je kind weinig tot geen vordering maakt is een signaal dat je kind anders denkt dan hoe de oefeningen van de logopedie zijn opgebouwd. Hoezo?
Om dat uit te leggen, moet ik je eerst vertellen over de twee belangrijke, maar wel heel verschillende, functies van de linker- en de rechterhersenhelft.
- Linker hersenhelft: détail, tijd, taal, nummers, planning, logisch denken en beredeneren;
- Rechter hersenhelft: overzicht, beeld, muziek, ritme, kleur, beleven.
Leestip: Wil je meer weten over de werking van de twee hersenhelften? Lees dan "Wat is beelddenken?"
School én logopedie spreken de linkerhersenhelft van het kind aan: denk maar aan spellingsregels. Taal wordt zo beredeneerd, logisch uitgelegd (ook al is het niet altijd logisch gezien de vele uitzonderingen ?).
Maar als dat lastig is voor je kind, dan verraadt dat, dat je kind er de voorkeur aangeeft om informatie te verwerken en op te slaan via de rechterhersenhelft.
Hoe dan wél?
De rechter hersenhelft werkt met overzicht en beeld. Als jouw kind de spelling van woorden direct als een beeld in zijn lange termijngeheugen zou kunnen opslaan, dan heeft hij de tussenstap om taal te beredeneren niet nodig. Want hij gaat dan direct naar de geautomatiseerde spelling.
Je ‘ziet’ het!
Gebruik jij als volwassene de spellingsregels nog? Waarschijnlijk niet. Je gebruikt nog wel de werkwoordspelling om na te gaan of je een d of t of dt moet schrijven. Maar verder heb je er een correct beeld van, hoe een woord gespeld moet worden. Je hebt dat geautomatiseerd.
? Welke van deze 2 is juist gespeld: aardbij of aardbei ?
Dat zie je direct, toch?
Zo kan je kind wél vlot vooruit!
In plaats van op de schoolse manier verder te gaan, zou je de leerstijl van je kind kunnen volgen en wél een goed resultaat hebben!
Waarom een behandeling blijven volgen die je kind ze weinig resultaat geeft?
Als je kind visueel denkt, en hij gebruikt die gave, dan gaat je kind wél vooruit en met veel minder inspanning ook! Ook jouw kind kan vlot leren lezen, spellen en rekenen!
ASS
Heeft je kind ASS? Ook dan is het een hulp voor je kind om het visuele te gebruiken bij het leren. Mensen met ASS kunnen “fotograferen”. Ze kunnen met hun ogen een beeld opnemen (bv. van een woord of som of andere leerstof) en die “foto” zo in hun geheugen zetten.
Dat is voor hen veel handiger en sneller dan regels moeten toepassen. Bovendien verbetert het hun uitspraak en verrijkt het hun woordenschat.
Verfouten?!
Stel dat je kind inderdaad woorden visueel gaat opslaan (dat kan je bij mij in de sessies leren) en je blijft tegelijkertijd ook de logopedie-begeleiding volgen. Dat doen mensen soms. Voor de zekerheid. Omdat ze denken dat ze hun kind dan op verschillende fronten helpen. Of gewoonweg omdat ze het klassieke pad niet goed durven te verlaten.
Wat zou daarvan het effect zijn?
Op school én in de logopedie moet je kind spellingsregels toepassen. Dat valt hem moeilijk en kost hem veel energie. Daardoor is je kind doodmoe als hij van school komt: de hele dag werd zijn minder sterke kant aangesproken (de linker hersenhelft). Na school moet je kind ook nog de logopedie-oefeningen maken. Ook dat is weer belastend voor zijn energie en moed: ook weer de linker hersenhelft.
Je kind raakt zo moe, heel moe…
Maar er is nog iets. Als je kind het gewoon is om te moeten worstelen met spellingsregels, dan zal hij, zelfs als hij het goede beeld in zijn geheugen zette (zoals met Ik leer anders), hij zenuwachtig gaan denken of hij toch niet een regel moet toepassen en welke dan. En het resultaat zal zijn dat hij het goede beeld, dat zijn hersenen hem braaf aanreikten, gaat veranderen omdat hij bang is om fout te schrijven.
Het goede woord veranderen in een foute spelling, dat noem ik verfouten. Jammer, toch?
Als je kind wél op het goede beeld leert te vertrouwen, dan gaat je kind wél goed spellen!
Dus, brengt de logopedie gen vooruitgang, of te weinig, zet die hulp dan on hold, of schaf ze af!
En help je kind om zijn gave: het visuele, in te schakelen. Zo gaat je kind wél vooruit en haalt hij zijn achterstand zelfs in.
Bestel het boek "Krachtig anders leren" van Wim Bouman.
Hebben kinderen met leerproblemen zoals dyslexie en dyscalculie een neurologische afwijking of hebben ze een andere leerstijl?
En hoe zit het eigenlijk met schoolgerelateerde sociaal-emotionele problemen zoals concentratieproblemen, een negatief zelfbeeld en faalangst?
Krachtig anders leren geeft antwoord.
